Σε μια από τις επισκέψεις μας στην Αλυκή Κίτρους Πιερίας, μια ψαλίδα πετούσε επί ώρα πάνω από τα κεφάλια μας και έκραζε ασταμάτητα. Μερικές φορές έφτασε τόσο κοντά, που μας ακούμπησε με το ράμφος της. Φαίνεται πως άθελά μας είχαμε πλησιάσει τη φωλιά με τα μικρά της και προσπαθούσε να μας διώξει. Νοιώσαμε σαν παρείσακτοι εισβολείς και απομακρυνθήκαμε.

Ησυχία και ακινησία

Στην αλυκή Κίτρους ζουν περίπου 200 είδη διαφορετικών πουλιών, ανάμεσά τους πολλά σπάνια με ιδιαίτερο εθνικό και διεθνές ενδιαφέρον.

Εκεί βρίσκουν άφθονη και ομοιόμορφη τροφή, παρόλο που θα περίμενε κανείς ότι μέσα στο πυκνό αλατόνερο δεν θα μπορούσε να επιβιώσει καμιά μορφή ζωής.

Η αλυκή παρουσιάζει ενδιαφέρον όλες τις εποχές του χρόνου, ιδιαίτερα για τους φωτογράφους. Το καλοκαίρι μπορούν να συνδυάσουν τη φωτογράφηση με μπάνιο στα σχεδόν καυτά νερά της αλυκής.

Αν δεν θεραπευτούν τα αρθριτικά τους, τουλάχιστον θα κάνουν ενδιαφέρουσες συζητήσεις με τους άλλους λουόμενους και θα μάθουν πολλά για τον τρόπο ζωής στην περιοχή. 

Το πυκνό αλατόνερο κάνει την επιφάνεια της αλυκής εντελώς αδιατάραχτη σαν γυαλί και η αλμύρα διαβρώνει ανελέητα το τεχνητό και φυσικό περιβάλλον, επιβάλλοντας παντού μια «νεκρική» ησυχία και ακινησία. 

Την άνοιξη και το καλοκαίρι κυριαρχούν τα θερμά χρώματα, ενώ το χειμώνα και το φθινόπωρο οι εικόνες είναι ιδιαίτερα ατμοσφαιρικές και δραματικές.

Οι φωτογράφοι έχουν απεριόριστο χρόνο να τοποθετήσουν τα τρίποδα και να ρυθμίσουν τις φωτογραφικές μηχανές τους, καθώς το τοπίο μένει απαράλλαχτο επί μέρες ή και βδομάδες.

Όταν, όμως, φωτογραφίζουν πουλιά, πρέπει να μην κάνουν απότομες κινήσεις και να μην ακούγεται ούτε η ανάσα τους, γιατί αυτά φοβούνται με το παραμικρό και πετούν μακριά.

Αρχαιολογικό ενδιαφέρον

Πρόσθετο ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο αρχαιολογικός χώρος της Πύδνας, που βρίσκεται πολύ κοντά στην αλυκή.

Κατά τις εργασίες κατασκευής της νέας σιδηροδρομικής γραμμής Αθηνών-Θεσσαλονίκης, στη θέση Λουλουδιές, ανάμεσα στους σταθμούς Αλυκής και Κορινού, αποκαλύφτηκε συγκρότημα πρωτοβυζαντινών χρόνων.

Λίγο βορειότερα ανακαλύφτηκε οικισμός με συνεχή ζωή από τους μυκηναϊκούς μέχρι τους βυζαντινούς χρόνους. Εκεί έγινε το 168 π.Χ. η μάχη της Πύδνας, που έκρινε την υποδούλωση της Μακεδονίας στους Ρωμαίους.

Δεν αρκεί μια μονοήμερη επίσκεψη για να απολαύσουν οι επισκέπτες την αρχέγονη ομορφιά της αλυκής Κίτρους και τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής.

Όσοι θελήσουν να διανυκτερεύσουν θα βρουν αρκετά ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια στα γραφικά παραλιακά χωριά Μακρύγιαλος, Κορινός, Αγαθούπολη και Μεθώνη.

Το φαγητό στις τοπικές ταβέρνες είναι εξαιρετικό, επειδή εκεί ζουν πολλοί Μικρασιάτες, Πόντιοι και Βλάχοι, των οποίων οι κουζίνες συναγωνίζονται σε νοστιμιά. Οι επισκέπτες δεν πρέπει να παραλείψουν να δοκιμάσουν τα φημισμένα μύδια της περιοχής. 

Η πρόσβαση στην αλυκή Κίτρους είναι πολύ εύκολη. Στο 27ο χλμ της εθνικής οδού Κατερίνης-Θεσσαλονίκης υπάρχει ο κόμβος προς τον Μακρύγιαλο, δίπλα στον οποίο βρίσκεται η αλυκή.
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com