Εκείνη τη ζεστή ημέρα του Αυγούστου ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος στην Κύμη και τίποτα δεν προμήνυε το άγριο ξέσπασμα του καιρού που θα ακολουθούσε. Η περιοχή αυτή βρίσκεται στην ανατολική Εύβοια με μέτωπο στο ταραγμένο από τους βοριάδες Αιγαίο Πέλαγος. Τα τοπία εκεί είναι άγρια, με βουνά και κάθετες ακτές δίπλα στη θάλασσα.

Σκηνικό αποκάλυψης

Μετά το σούρουπο, που γαλήνεψε ο καιρός και έπεσε ο αέρας, οι κάτοικοι βγήκαν για βόλτα και φαγητό στο λιμάνι της Κύμης.

Οι ταβέρνες ήταν γεμάτες, το ίδιο και τα καταπληκτικά ζαχαροπλαστεία, που όμοιά τους δύσκολα βλέπεις σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.

Το βράδυ, εκεί που ο κόσμος έτρωγε αμέριμνος, σηκώθηκε ένας ξαφνικός και δυνατός αέρας, που αναποδογύρισε τα τραπέζια και ξήλωσε τα στέγαστρα των ταβερνών.

Μετά από λίγο ο ουρανός γέμισε βαριά σύννεφα, που φωτίζονταν από συνεχείς αστραπές.

Κάθε λάμψη αποκάλυπτε ένα τρομακτικό τούνελ, που σχημάτιζε η επιφάνεια της θάλασσας με τα χαμηλά σύννεφα.

Είχε κυριολεκτικά πέσει ο ουρανός στη γη και έμοιαζε με σκηνές βγαλμένες από ασπρόμαυρες ταινίες τρόμου.

Το ήσυχο και ξάστερο βράδυ μετατράπηκε μέσα σε λίγα λεπτά σε μουντό πεδίο μάχης, αναγκάζοντας τις οικογένειες να φύγουν όπως όπως για τα σπίτια τους.

Η νύχτα ήταν πολύ ταραγμένη, με τον αέρα να λυσσομανάει και τις αστραπές να φωτίζουν σχεδόν κάθε δευτερόλεπτο τον ουρανό.

Η θάλασσα φούσκωσε

Το ξημέρωμα βρεθήκαμε στην περιοχή Στόμιο, λίγα χιλιόμετρα από την παραλία της Κύμης, δίπλα σε ένα ποτάμι που οδηγεί στη θάλασσα.

Η βροχή είχε κάπως κοπάσει, αλλά ο αέρας συνέχιζε να φυσάει δυνατά, ενώ το ποτάμι είχε φουσκώσει και είχε γίνει ένα με τη θάλασσα.

Η παραλία είχε σκεπαστεί από τα νερά και δεν φαινόταν καθόλου, μόνο το κοντάρι μιας ομπρέλας θαλάσσης ξεφύτρωνε μέσα από τη θάλασσα.

Τα κύματα έσκαγαν και τα νερά διάνυαν μεγάλη απόσταση μέχρι να πέσουν μέσα στο δέλτα του ποταμού.

Είναι μοναδικό το συναίσθημα να βαδίζεις σε μια παραλία που χάνεται κάτω από αφρισμένα νερά.

Να περιστρέφεσαι σαν περισκόπιο γύρω από τον εαυτό σου και να βλέπεις παντού θάλασσα, σαν να βρίσκεσαι σε ένα νησί που το έχει σκεπάσει η παλίρροια.

Να μην υπάρχει ένα σταθερό σύστημα αναφοράς που θα σε διευκολύνει να προσδιορίσεις τη θέση σου στον χώρο.

Να σε ζαλίζει η υδάτινη επιφάνεια που σε περιβάλει, καθώς κινείται προς διάφορες κατευθύνσεις.
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com